لوگوی سیستم یار

سیستم یار

جستجو
این کادر جستجو را ببندید.
جستجو
این کادر جستجو را ببندید.
استیفان کاوی ـ رهبری مبتنی بر اصول

سمینار آنلاین استیفن کاوی با موضوع رهبری مبتنی بر اصل

استیفن کاوی (Stephen Richards Covey) یکی از اساتید دانشگاه در ایالات متحده آمریکا بوده که بیشتر بر موضوعات مدیریت و رهبری تمرکز نموده است. مشهورترین اثر این نویسنده، کتاب «هفت عادت مردمان مؤثر» است که در ۲۵ کشور به چاپ گردیده و مورد استقبال بسیاری از اساتید مدیریت و مدیران و کارشناسان مدیریت و سازمان قرار گرفته است.

در این مجموعه که به صورت محتوای متنی به همراه فایل چند رسانه‌ای (Multimedia) تهیه شده است، فایلهای صوتی سمینارهای آنلاین استیفان کاوی به همراه متن آوانوشته (Transcript) آن که توسط سیستم یار پیاده سازی شده است،  به شما کاربران محترم تقدیم می گردد.

گوش دادن به این دوره آموزشی برای دو دسته از افراد مفید است؛ اول، کلیه مدیران ارشد سازمانها، نهادها و مؤسسات که می خواهند مفاهیم هدایت و رهبری نیروی انسانی را عمیق تر درک نمایند و دسته دوم، افرادی که می خواهند زبان انگلیسی حرفه‌ای را یاد گیرند تا بتوانند در محیط کسب و کار و یا سایر محیطهای حرفه ای، فعالیت نموده و به زبان انگلیسی به طور مؤثر با طرفهای خارجی تعامل بر قرار نمایند.

فایل صوتی سمینار آنلاین استیفن کاوی با موضوع مواجهه با چالشهای بحرانی رهبری

Introduction to the Course

Welcome to Principle Centered Leadership with Dr. Stephen R. Covey. Stephen Covey has gained worldwide recognition for his work as a leadership consultant and for his two best-selling books, “The Seven Habits of Highly Effective People” now available in over 25 countries, and more recently, “Principle-Centered Leadership.”

Here are some of the issues Stephen will address in this presentation. How do we unleash the human resources of creativity, talent, and energy in those whose jobs neither require nor reward such resources? Why do leaders need the equivalent of a compass not a roadmap in today’s organizational wilderness? Why are quick fix short-term improvement strategies absolutely fruitless in trying to impact the long-term success of all types of organizations?

Albert Einstein once said the significant problems we face cannot be solved at the same level of thinking we were at when we created them. In this program, Stephen will present timeless principles of leadership effectiveness which enable leaders to respond to these significant problems with more effective ways of thinking.

Now, let’s join Stephen Covey in a live seminar as he responds to these and other critical leadership challenges which confront each of us as we continually strive to improve ourselves, our relationships, our organizations, and ultimately, the quality of our lives.

Stephen Richards Covey

My friends I would like to begin with the bottom-line. The development and the nurturing of leaders, of leadership at every level of the organization. I suggest is the competitive advantage of the future. I suggest that everything flows from. Now, to go to the second part of the bottom-line, I believe that if that nurturing and development of leaders and leadership is principle-centered, that will enable organizations, families to make literal quantum leaps in improvement. Major breakthroughs will take place.

Victor Hugo said “There is nothing as powerful as an idea whose time has come.” I believe the idea of principle-centered leadership time has come. I think it’s the key to this decade. I think it pertains to families and social organizations, religious organizations, as well as professional and business organizations.

And what I’m going to try to develop is what principle-centered leadership is. Now you’re going to have to really work with me, because this is a process of understanding that will build in a sense line upon line, and the hope is that we will come to understand what you might call, what science calls a paradigm, a way of thinking, that surround the whole concept of principle-centered leadership.

If you want to make small improvements in your lives, in your relationships, in your families, in organizations then work on your behavior or perhaps shape your attitude up a little. You know get a little more positive, a little more cheerful. Work harder. But if you want to make major improvements, quantum leaps in performance as an individual in your family life in your organizational life, don’t work on your behavior, don’t work on your attitudes; work on your paradigms. Behavior and attitudes will inevitably follow.

A paradigm is a way of thinking. A paradigm is like a mental model, a good way of thinking about a paradigm is that it’s a map. If you had an accurate map of the city that you’re in, and you’re trying to find a certain location, what success would you have? By working on your behavior, that is doubling your speed really going at it, you’d be lost twice as fast. If you shaped up your attitude, if you went and studied positive thinking and applied positive thinking, now you wouldn’t care you’re lost. But you’re still lost.

The problem had nothing to do with behavior, had nothing to do with diligence, it had nothing to do with attitude. It had everything to do with the fact that you had a wrong map, a wrong way of thinking. I suggest that the key he is to learn how to examine your maps or your paradigms to see if they are really accurate, to see if the map reflects the territory accurately and correctly.

They used to bleed people in order to heal them. That was a paradigm. Before Simol and other the great pioneers developed the germ theory, which was a paradigm about disease, you would find more people in the back lines dying from wounds than the front lines. Women were dying from childbirth unnecessarily and preferred midwives because they washed themselves, they didn’t know the reason.

Eventually, the paradigm was developed and the understanding came. In every field of science, the significant breakthroughs were always break widths. Ptolemy, the Egyptian astrologer, had a paradigm that the earth was the center of the universe. In fact, the sun was the center of our universe and that paradigm or theory or hypothesis or model, whatever you wish to call it, wasn’t developed until later by Copernicus. And it was tremendous resistance to this concept.

Take our government today, our constitution, the founding of this country was based basically on a paradigm that broke with the paradigm of the Middle Ages. No more Devine Right of Kings. It became the government of the people, by the people, and for the people. Recently, I visited Russia. This was just a little before all of these recent events had taken place. The problem was not in the people it was in the paradigm underlying their governmental structure. This may be the case in many of the problems that you’re facing in your own lives, in your families, and in your organizations.

Hopefully, you’re becoming provoked in your thinking to examine your paradigms. The flaw is not in the attitude. It is not in the behavior. It is the fundamental underlying paradigm. I suggest the same exact problem exists in the field of management today. It is operating on an obsolete paradigm. One that isn’t necessarily totally wrong, but it is incomplete. It is partial. Einstein rewrote the rules of physics, yet, Newtonian physics, a clockwork paradigm, could put us on the moon but couldn’t explain the basic atom of the universe. It wasn’t that it was wrong but it was partial. It was incomplete.

One Japanese industrialist put it this way. We are going to win and the industrial West is going to lose in there is nothing they can do about it. Because the seeds of their failure lie in the way they think. They think that it is the nature of things that the people of the top do all the important thinking and the rest whirl the screwdrivers. Our concept is that leadership is the art of mobilizing and energizing the intellectual and creative resources of all people at all levels of the organization. And what is he basically saying? He’s talking about a paradigm shift, a different way of thinking, about organizations, about leadership, about management.

How do you know you’re dealing with the bad paradigm? Simply, see if you have confusion. See if your present way of thinking solves your present problems. See if you’re buried by dilemmas. Dilemmas means you want two things, and you’re torn. You don’t know which way to go. If you get one thing you lose the other. And yet, you want them both. That’s a dilemma. It’s one of the evidences of a bad paradigm or an incomplete paradigm. And out of this confusion, out of this dilemma is real pain.

And if you get up against say world-class competition in the business field and you see such superior competition that produces quality and speed the market and other tremendous competitive advantages and you realize you are so far behind that working harder, working Smarter, with the old paradigm, thinking more positively will correct it. That’s a good evidence. You’re probably working out of a incomplete a partial or perhaps even and erroneous paradigm.

I’ll briefly mention 10 dilemmas that are common today. These are dilemmas that I have found to be so common and so generic over a couple of decades of working with organizations that I think almost everyone who deals with organizations we relate to them.

One: how do we achieve and maintain a wise and renewing balance between work and family in between professional and personal areas of life in the middle of constant pressures and crises? I’ll see if that is not a real dilemma. In other words, you’re always waiting for tomorrow when the pressures and the crisis have been removed. They never are. How do you yet maintain balance? And peace of mind in the middle of it. And how do you create it so that’s part of the culture of the organization.

Two: how do we unleash the creativity talent and energy of the vast majority of the workforce whose jobs neither require or even allow such use? I frequently ask people in your organizations answer this question. Does the vast majority of the workforce possess more capacity, talent, energy, creativity than their jobs allow or require them to use? They always raised their hand. Almost everybody. But that doesn’t tell us something. Is it possible or operating on an incomplete or obsolete paradigm of management leadership?

Three: how do I create team spirit and harmony among people and departments that have been attacking and criticizing each other for years while playing political games and working from hidden agendas? In other words, how do you have peace in a culture and harmony when you have such baggage, such history of contention and adversarialism in our personal interdepartmental rivalries.

Four: how can we realize that the choice between the hardball, that is tough management that tries to force a better bottom-line, and softball you can call that kind management that hopes for a better bottom-line or a bottom-line at all is transcended by a third alternative that is both tougher and kinder.

A lot of people have written off this so-called soft subjective touchy-feely stuff because it isn’t really macho, it isn’t strong, it isn’t visionary. So they go for the tough strong approach, the authoritarian approach, but then that has so many other things in its wake that eventually that causes other kinds of problems and people vacillate back and forth and the pendulum swings and knocks out plaster on this side of the wall and plaster on this side of the wall. There’s another alternative coming out of a totally different paradigm that transcends either of those approaches. They’re both foundationally wrong.

Five: how can we have a culture characterized by change, flexibility, and continuous improvement and still maintain a sense of stability and security? You see a lot of people get their sense of security from the fact that they can predict what the life’s going to be about. All of a sudden you start to change that. I. makes them feel insecure. How can you achieve security in the middle of change? Not only live with that, but thrive on it, run with it, optimize it. How do you create that?

Six: how do we get people and culture aligned with strategy so that everyone in an organization is as committed to the strategy as those who formulated it? I mean how common it is to see only a few people really committed to the strategy. What if we did create a sense of ownership by everyone in that organization, social, psychological, perhaps even financial ownership, so that there is this deep sense I am committed to what we are about. I’ve even known consulting firms that are expert in the field of strategy, developing, feasibility studies and market research studies in order to produce good strategies and know for well that the culture in the organization will not implement it but essentially that’s no longer there responsibility.

Seven: how can all people at all levels of an organization internalize the principles of total quality and continuous improvement when they are so cynical, fatigued, and disillusioned with all of the past programs of the month. So many people been beat up by short-term psyche up approaches, by quick-fix approaches, by the new buzz words to where they are so fatigued and disillusioned. How do you create this kind of commitment to the most significant movement in this country today and that is the quality movement? And we must focus on that movement in order to maintain our competitive viability in the global marketplace, the whole world is different. How do you do that? When people are so beat-up and fatigue and cynical.

Eight: how can we create a complementary team based on mutual respect when so few value, diversity, and pluralism? You know what prejudice is? Free judgement. Why do we use prejudices? It protects us. It protects us from being vulnerable, from being hurt. I don’t want to deal with you any longer. I just know that you belong to a certain class, a social economic class or certain gender or a certain race or a certain nationality or a certain religion or I have some social and psychological tests that I give you so that I can categorize you in some quadrant.

Then I can better treat you as a thing with kindness. But I know what’s best for you. And then I will paternalistically and condescendingly in kind ways manipulate you about. How do you get away from prejudice? How do you get away from the emotional anatomy of the need for prejudgment?

Nine: how do we turn a mission statement into a constitution, the supreme guiding force of an entire organization? Instead of a collection of nebulous, meaningless and cynicism inducing platitudes. So that it has actual effect on a day-by-day basis. So that is the frame of reference. So that it is literally like a constitution, the supreme law of the Land. How do we do that?

Ten: how do we maintain control and yet give people freedom and autonomy that they really need in order to be effective and fulfill? See? That’s a dilemma. If you control, there’s no freedom. If you get freedom, then you might have perhaps some loose cannons and you have to bring back the control. What if you could come up with a paradigm that can resolve that and all of these other dilemmas? That’s what we are about in this discussion. And this presentation is going to require tremendous mental energy, because I’m going to move slowly but sequentially. And each part will build upon the prior part so really go to work with me.

All I’ve done at this point is try to introduce you to the whole concept of paradigms and the necessity to really look at your paradigms if you want to make quantum improvements in life and organizations. We’ve also looked at these dilemmas so that we become aware of the consequences of old partial incomplete paradigms. I want and I’ll present a paradigm. it’s really a new theory of management if you examine it in its entirety. That will resolve everyone of those dilemmas. If properly understood and applied literally will resolve those dilemmas. Now, that’s saying a lot, “properly understood and applied” I admit.

But let’s first work on the first part, the understanding. Now, the metaphor I would like to use is that of a compass. I like it because I compass heads to North. In other words, a principal is an objective reality. See, a principle is something that is external, a value is internal. A principle is objective. A value is subjective. We would like to have our values of course in harmony with principles.

So often times we can use the words synonymously. But I’m suggesting that the concept of true north that there is some objective reality, some magnetic pole that inevitably, no matter where that compasses put, points there, represents the concept of principle-centered leadership. I’d like to give you some reasons why I suggest that the compass or principle-centered leadership is truly an idea whose time has come. I’d like to give four of them. Think carefully about each of them.

Let me ask you first this question. Today’s world, if you’re to think about it and all that’s happening, would you describe it like a freeway system or a wilderness? Which would be the most apt description?

Audience: wilderness…

Stephen R. Covey: Why? Why isn’t it the freeway system?

Audience: rate of change…

Stephen R. Covey: Okay, the rate of change. And if it were the freeway system, what would that mean?

Audience: Organized… getting more predictable… less predictiable…

Stephen R. Covey: Okay, the change is so dynamic and so constant and the rate of it is increasing that is very hard to get a handle on the future at all. Would you not agree?

I mean I think it’s almost a expression of future shock. You could hardly deal with it. It is so rapid and so complex and have been everywhere at so many different levels and the problems and issues that are emerging from all of that change are throwing us, throwing our institutions. See, a freeway system is a very well-established highways with patterns and maps.

And you know that if I go here then I’ll arrive here. But in the world of business, in the world of organizations, you don’t know that. The old model, strategic planning model of setting up long-term goals and strategic plans to achieve those goals.

Those almost have to be written annually because of the dynamism that is happening out there in the marketplace. now the concept of a compass is regardless of what is happening in the wilderness, in the world, you will have something that is steady and dependable. Something that has essentially changed less.

When people have something that is changeless that they deeply buy into, they can live with change. In fact, they thrive on change and if they’re in the competitive environment they really thrive. Because others may be very addict and even obsessed with heavy pattern of what you might call freeway maps a policies, procedures, and so forth.

And heavy bureaucracy that make people dependent upon them, so that they cannot adapt and be flexible.

Rosabeth Kanter, the editor, was appointed editor of Harvard Business Review and has done a great deal of work in the field of corporations and organizations of the future that are truly entrepreneurial and innovative focuses on what she calls the four basic Fs: to be Focused, to be Flexible, to be Fast and to be Friendly. And she says only those organizations that have those basic characteristics that we could call principles will survive in the future, will maintain their economic viability. So I suggest that is the first reason why the compass is a powerful metaphor for principle-centered leadership.

It makes people so they are not dependent. Makes them so that they can develop their own capacities. But this gets into the second reason. Just as a kind of an acronym to help us remember these four reasons we’ll be all starting with C. They’ll all start with C like the word Compass. So, the first one is Change. The second which we’ve also briefly described his Competition.

The third is Capacity. You see very few people really tap their full capacities I think that the more people advance to higher responsibilities, the more their capacities are tapped into. But the vast majority of the workforce had many cylinders in their engines that’re not being used. Would you not agree with that?

Everywhere I go I ask audiences do you agree with that, that the vast majority of the workforce possess far more creativity, resourcefulness, and initiative than their present jobs allow or require.  And they all agree. It’s almost universal. Then I asked them is that not the great waste of resource? What could be done to tap into that resource? So that you could really reach those creative and resourceful and ingenious capacities in everybody.

This completes Side A. Please fast forward this cassette to the end, then turn it over and continue with Side B.

مقدمه ای بر دوره
با دکتر استفان آر کاوی به رهبری با محوریت اصول خوش آمدید. استفان کاوی به دلیل کارش به عنوان مشاور رهبری و دو کتاب پرفروش خود، “هفت عادت افراد بسیار موثر” که اکنون در بیش از ۲۵ کشور جهان در دسترس است و اخیراً “رهبری با محوریت اصلی”، به شهرت جهانی رسیده است.
در اینجا برخی از مواردی است که استفان در این ارائه به آنها پرداخته است. چگونه می توانیم منابع انسانی خلاقیت، استعداد و انرژی را در کسانی که شغل آنها به چنین منابعی نیاز ندارد و پاداش نمی دهد، آزاد کنیم؟ چرا رهبران به یک قطب نما و نه یک نقشه راه در بیابان سازمانی امروز نیاز دارند؟ چرا استراتژی های بهبود کوتاه مدت در رفع تأثیرات موفقیت بلند مدت انواع سازمان ها کاملاً بی نتیجه هستند؟
آلبرت انیشتین یک بار گفت مشکلات قابل توجهی که ما با آنها روبرو هستیم را نمی توان در همان سطح تفکری که هنگام ایجاد آنها بودیم، حل کرد. در این برنامه، استفان اصول بی انتهای تأثیرگذاری رهبری را ارائه می دهد که رهبران را قادر می سازد تا با روشهای موثرتر تفکر به این مشکلات مهم پاسخ دهند.
اکنون، بیایید در یک سمینار زنده به استفان کاوی ملحق شویم، زیرا او به این چالش ها و سایر چالش های مهم رهبری که با هر یک از ما روبرو می شود، در حالی که به طور مداوم برای بهبود خود، روابط، سازمان ها و در نهایت کیفیت زندگی خود تلاش می کنیم، پاسخ می دهد.
استیون ریچاردز کووی
دوستان من دوست دارم با خلاصه داستان شروع کنم. توسعه و پرورش رهبران، رهبری در هر سطح از سازمان. من پیشنهاد می کنم مزیت رقابتی آینده باشد. پیشنهاد می کنم همه چیز از آنجا سرچشمه بگیرد. اکنون، برای رفتن به قسمت دوم خط نهایی، من معتقدم که اگر پرورش و پیشرفت رهبران و رهبری یک اصل محور باشد، این سازمان ها، خانواده ها را قادر خواهد ساخت تا جهش های کوانتومی واقعی را برای پیشرفت انجام دهند. پیشرفتهای عمده رخ خواهد داد.
ویکتور هوگو گفت: “هیچ چیز به اندازه ایده ای که زمان آن فرا رسیده باشد قدرتمند نیست.” من معتقدم ایده زمان رهبری با محوریت اصلی رسیده است. من فکر می کنم این کلید این دهه است. من فکر می کنم این مربوط به خانواده ها و سازمان های اجتماعی، سازمان های مذهبی و همچنین سازمان های حرفه ای و تجاری است.
و آنچه که من سعی در توسعه آن دارم این است که رهبری مبتنی بر اصل است. اکنون شما مجبور خواهید شد که واقعاً با من کار کنید، زیرا این یک روند درک است که به یک معنا خط به خط دیگر ایجاد خواهد شد، و امید این است که ما بفهمیم شما چه چیزی را ممکن است بنامید، چیزی که علم آن را یک الگوی می نامد.، یک روش تفکر، که کل مفهوم رهبری مبتنی بر اصل را احاطه کرده است.
اگر می خواهید در زندگی خود، در روابط خود، در خانواده ها، در سازمان ها پیشرفت های کمی ایجاد کنید، پس روی رفتار خود کار کنید یا شاید نگرش خود را کمی شکل دهید. می دانید کمی مثبت تر، کمی شادتر شوید. بیشتر کار کن. اما اگر می خواهید پیشرفت های اساسی ایجاد کنید، جهش کوانتومی به عنوان یک فرد در زندگی خانوادگی در زندگی سازمانی خود در عملکرد جهش داشته باشید، روی رفتار خود کار نکنید، بر نگرش های خود کار نکنید. روی پارادایم های خود کار کنید. رفتار و نگرش ناگزیر به دنبال خواهد داشت.
پارادایم نوعی تفکر است. یک پارادایم مانند یک مدل ذهنی است، یک روش خوب تفکر درباره یک پارادیم این است که یک نقشه باشد. اگر نقشه دقیقی از شهر خود داشته باشید و در تلاش برای یافتن مکان خاصی باشید، چه موفقیتی کسب خواهید کرد؟ با کار بر روی رفتار خود، سرعت شما در واقع دو برابر افزایش می یابد، شما دو برابر سریعتر گم می شوید. اگر نگرش خود را شکل می دادید، اگر می رفتید و در مورد مثبت اندیشی مطالعه می کردید و از مثبت اندیشی استفاده می کردید، دیگر برایتان مهم نیست که گم شوید. اما شما هنوز گم شده اید.
این مسئله هیچ ارتباطی با رفتار نداشت، هیچ ارتباطی با کوشش نداشت، هیچ ارتباطی با نگرش نداشت. این ارتباطی با این واقعیت داشت که شما یک نقشه اشتباه، یک طرز تفکر اشتباه داشتید. من پیشنهاد می کنم که کلید او برای یادگیری نحوه بررسی نقشه ها یا الگوهای شما برای دیدن اینکه آیا آنها واقعاً دقیق هستند، یا نه، برای دیدن اینکه آیا نقشه به طور دقیق و صحیح منطقه را منعکس می کند، پیشنهاد می کنم.
آنها برای بهبودی مردم خونریزی می کردند. این یک الگوی بود. قبل از اینکه سیمول و سایر پیشگامان بزرگ نظریه میکروب را ایجاد کنند، که الگویی در مورد بیماری بود، تعداد بیشتری از افراد در خطوط پشتی را می دیدند که از زخم می میرند تا خطوط مقدم. زنان بی دلیل از زایمان می مردند و ماماها را ترجیح می دادند زیرا خودشان را می شستند، آنها دلیل آن را نمی دانستند.

سرانجام، الگوی توسعه یافته و تفاهم حاصل شد. در هر زمینه علمی، پیشرفتهای چشمگیر همیشه عرضهای شکاف بود. بطلمیوس، منجم مصری، الگویی داشت که زمین مرکز جهان است. در واقع، خورشید مرکز جهان ما بود و آن الگوی یا تئوری یا فرضیه یا مدل، هر چه بخواهید آن را بنامید، بعدا توسط کوپرنیک توسعه نیافته است. و مقاومت فوق العاده ای در برابر این مفهوم بود.
امروز دولت ما را بگیرید، قانون اساسی ما، بنیانگذاری این کشور اساساً بر اساس الگویی بود که با پارادایم قرون وسطی شکست. دیگر حق Devine of Kings نیست. این به دولت مردم، توسط مردم و برای مردم تبدیل شد. اخیراً، من به روسیه سفر کردم. این کمی قبل از وقوع همه این وقایع اخیر بود. مشکل در مردم نبود، بلکه در الگوی ساختار دولتی آنها بود. این ممکن است در بسیاری از مشکلاتی که در زندگی خود، خانواده ها و سازمان هایتان با آن روبرو هستید، وجود داشته باشد.
امیدوارم که شما در تفکر خود برای بررسی الگوهای خود تحریک شده باشید. نقص در نگرش نیست. در رفتار نیست. این الگوی اساسی است. من پیشنهاد می کنم همین مشکل دقیقاً در حوزه مدیریت امروز وجود داشته باشد. در حال کار بر روی یک الگوی منسوخ شده است. موردی که لزوماً کاملاً اشتباه نیست، اما ناقص است. جزئی است انیشتین قوانین فیزیک را بازنویسی کرد، با این حال، فیزیک نیوتنی، الگویی از ساعت، می تواند ما را بر روی ماه قرار دهد اما نمی تواند اتم اساسی جهان را توضیح دهد. این نبود که اشتباه بود اما جزئی بود. ناقص بود
یک صنعتگر ژاپنی این را اینگونه بیان کرد. ما می خواهیم پیروز شویم و غرب صنعتی هم می بازد و هیچ کاری از دست آنها بر نمی آید. زیرا بذر شکست آنها در طرز فکر آنها نهفته است. آنها فکر می کنند که طبیعت چیزهایی است که مردم بالا همه فکر مهم را انجام می دهند و بقیه پیچ گوشتی ها را می چرخانند. مفهوم ما این است که رهبری هنر بسیج و انرژی بخشیدن به منابع فکری و خلاق همه افراد در تمام سطوح سازمان است. و او اساساً چه می گوید؟ او در مورد تغییر پارادایم، طرز تفکر متفاوت، در مورد سازمان ها، در مورد رهبری، در مورد مدیریت صحبت می کند.
از کجا می دانید که با الگوی بد روبرو هستید؟ به سادگی ببینید سردرگمی دارید یا نه. ببینید آیا طرز فکر فعلی شما مشکلات فعلی شما را حل می کند یا خیر. ببینید آیا شما با معضلاتی دفن شده اید یا نه. معضلات یعنی شما دو چیز می خواهید، و پاره می شوید. شما نمی دانید کدام راه را بروید. اگر یک چیز بدست آورید چیز دیگر را گم می کنید. و با این حال، هر دو را می خواهید. این یک معضل است. این یکی از شواهد یک پارادایم بد یا یک الگوی ناقص است. و از این سردرگمی، درد واقعی است.
اگر مخالفتی با رقابت کلاس جهانی در زمینه تجارت داشته باشید و چنین رقابت برتر را مشاهده کنید که باعث ایجاد کیفیت و سرعت در بازار و سایر مزایای رقابتی فوق العاده می شود، متوجه می شوید که بسیار عقب تر از کار سخت تر، کار دقیق تر، با الگوی قدیمی، مثبت اندیشی آن را اصلاح می کند. این مدرک خوبی است. شما احتمالاً در حال انجام یک پارادایم ناقص جزئی یا شاید حتی اشتباه هستید.
من به طور خلاصه ۱۰ معضل را که امروز متداول است، ذکر می کنم. این معضلاتی است که به نظر من در طی دو دهه کار با سازمان ها بسیار رایج و بسیار عادی بوده است و فکر می کنم تقریباً همه کسانی که با سازمان هایی سرو کار دارند با آنها ارتباط برقرار می کنند.
یک: چگونه می توانیم در میانه فشارها و بحران های مداوم، تعادل خردمندانه و تازه ای بین کار و خانواده در بین زمینه های شغلی و شخصی زندگی حاصل و حفظ کنیم؟ می بینم که آیا این یک معضل واقعی نیست. به عبارت دیگر، شما همیشه منتظر فردا هستید که فشارها و بحران برداشته شود. آنها هرگز نیستند. چگونه هنوز تعادل را حفظ می کنید؟ و آرامش روحی در وسط آن. و چگونه آن را ایجاد می کنید تا این بخشی از فرهنگ سازمان باشد.
دو: چگونه استعداد خلاقیت و انرژی اکثریت قریب به اتفاق نیروی کار را که شغل آنها نیازی به چنین استفاده ای ندارد و حتی اجازه آن را نمی دهد، آزاد کنیم؟ من اغلب از افراد سازمان شما می پرسم که به این سال پاسخ دهند. آیا اکثریت قریب به اتفاق نیروی کار از ظرفیت، استعداد، انرژی، خلاقیت بیشتری نسبت به شغلشان اجازه یا استفاده از آنها را دارد؟ آنها همیشه دست خود را بالا می بردند. تقریبا همه. اما این چیزی به ما نمی گوید. آیا الگوی رهبری ناقص یا منسوخ امکان پذیر است یا در حال کار است؟

سه: چگونه می توانم روحیه تیمی و هماهنگی را در بین افراد و بخشهایی ایجاد کنم که سالها در حین انجام بازیهای سیاسی و کار در دستور کارهای مخفی یکدیگر را مورد حمله و انتقاد قرار داده اند؟ به عبارت دیگر، شما در داشتن یک چنین چمدان، چنین سابقه مشاجره و خصومت در رقابتهای بین اداری شخصی ما، چگونه در یک فرهنگ و هماهنگی صلح دارید.
چهار: چگونه می توان فهمید که انتخاب بین گوی سخت، یعنی مدیریت سختی است که سعی می کند خط پایین تری را به زور به وجود آورد و سافت بال را می توان آن مدیریت مهربانانه نامید که به یک خط پایین بهتر یا یک خط پایین امیدوار است با گزینه سوم جایگزین می شود که سخت تر و مهربان تر است.
بسیاری از مردم این چیزهای به اصطلاح نرم ذهنی را با احساس لمس و نوشتن نوشتند، زیرا در واقع ماشویی نیست، قوی نیست، بصیر نیست. بنابراین آنها به دنبال یک رویکرد سختگیرانه، رویکرد اقتدارگرایانه هستند، اما پس از آن بسیاری از موارد دیگر در پی آن است که در نهایت باعث می شود انواع دیگری از مشکلات ایجاد شود و مردم به جلو و عقب بی حرکت شوند و آونگ نوسان کند و گچ های این طرف را از بین ببرد دیوار و گچ در این طرف دیوار. گزینه دیگری وجود دارد که از الگوی کاملاً متفاوتی خارج می شود و از هر یک از این رویکردها فراتر می رود. هر دو از نظر بنیادی اشتباه می کنند.
پنج: چگونه می توانیم فرهنگی را که با تغییر، انعطاف پذیری و بهبود مستمر مشخص می شود داشته باشیم و احساس پایداری و امنیت را حفظ کنیم؟ می بینید که بسیاری از مردم از این واقعیت احساس امنیت می کنند که می توانند زندگی را پیش بینی کنند. ناگهان شروع به تغییر آن می کنید. من باعث می شود آنها احساس ناامنی کنند. چگونه می توانید در میانه تغییر به امنیت دست پیدا کنید؟ نه تنها با آن زندگی کنید، بلکه با آن پیشرفت کنید، با آن بدوید، آن را بهینه کنید. چگونه آن را ایجاد می کنید؟
شش: چگونه مردم و فرهنگ را با استراتژی همسو کنیم تا همه افراد سازمان به همان اندازه کسانی که این استراتژی را تدوین می کنند متعهد باشند؟ منظور من این است که مشاهده فقط چند نفر واقعاً متعهد به این استراتژی معمول است. چه می شود اگر ما در آن سازمان احساس مالکیت ایجاد کنیم، از نظر اجتماعی، روانشناختی، شاید حتی مالکیت مالی، بنابراین این احساس عمیق وجود دارد که من به آنچه در مورد آن هستیم متعهد هستم. من حتی شرکتهای مشاوره ای را می شناسم که در زمینه استراتژی، توسعه، مطالعات امکان سنجی و مطالعات تحقیقات بازار متخصص هستند تا بتوانند استراتژی های خوبی تولید کنند و بخوبی بدانند که فرهنگ موجود در سازمان آن را اجرا نمی کند اما اساساً دیگر وجود ندارد مسئولیت.
هفت: چگونه همه افراد در تمام سطوح سازمان می توانند اصول کیفیت کامل و بهبود مستمر را درونی و درونی کنند، زیرا آنها بسیار بدبین، خسته و ناامید از همه برنامه های گذشته ماه هستند. بنابراین بسیاری از مردم با رویکردهای کوتاه مدت روانشناختی، با رویکردهای رفع سریع، با کلمات جدید وزوز که در آن بسیار خسته و ناامید شده اند، مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند. چگونه این نوع تعهد را نسبت به مهمترین حرکت امروز این کشور ایجاد می کنید و آن حرکت کیفی است؟ و ما باید بر روی آن حرکت تمرکز کنیم تا بتوانیم قابلیت رقابت خود را در بازار جهانی حفظ کنیم، همه دنیا متفاوت است. چطوری این کار را انجام میدهی؟ وقتی مردم خیلی کتک خورده و خسته و بدبین هستند.
هشت: چگونه می توان یک تیم مکمل بر اساس احترام متقابل ایجاد کرد در حالی که ارزش، تنوع و تعدد چندانی ندارد؟ می دانید تعصب چیست؟ قضاوت آزادانه چرا از تعصبات استفاده می کنیم؟ از ما محافظت می کند این از ما در برابر آسیب پذیری، آسیب دیدگی محافظت می کند. دیگر نمی خواهم با شما برخورد کنم من فقط می دانم که شما به یک طبقه خاص، یک طبقه اقتصادی اجتماعی یا یک جنسیت خاص یا یک نژاد خاص یا یک ملیت خاص یا یک مذهب خاص تعلق دارید یا من چند تست اجتماعی و روانشناختی دارم که به شما می دهم تا بتوانم شما را در برخی دسته بندی کنم ربع
در این صورت می توانم بهتر با شما به عنوان یک چیز با مهربانی رفتار کنم. اما من می دانم چه چیزی برای شما بهتر است. و سپس من به روشهای مهربانانه و پدرانه، شما را در مورد آنها دستکاری می کنم. چگونه از تعصب دور می شوید؟ چگونه می توانید از آناتومی عاطفی نیاز به پیش داوری دور شوید؟
نه: چگونه می توانیم بیانیه مأموریت را به قانون اساسی، عالی ترین راهنمای کل سازمان تبدیل کنیم؟ به جای مجموعه ای از لوازمی های ناخوشایند، بی معنی و بدبینی. به طوری که روز به روز تأثیر واقعی دارد. بنابراین این چارچوب مرجع است. به طوری که به معنای واقعی کلمه مانند یک قانون اساسی، قانون عالی سرزمین است. چگونه ما آن را انجام دهیم؟

ده: چگونه کنترل را حفظ کنیم و در عین حال به مردم آزادی و خودمختاری بدهیم که واقعاً برای کارآیی و تحقق آنها به آن نیاز دارند؟ دیدن؟ این یک معضل است. اگر کنترل کنید، آزادی وجود ندارد. اگر به آزادی برسید، ممکن است چند توپ شل داشته باشید و مجبور شوید کنترل را برگردانید. اگر می توانید الگویی ارائه دهید که بتواند آن و همه این معضلات دیگر را حل کند؟ این همان چیزی است که ما در این بحث داریم. و این ارائه به انرژی ذهنی فوق العاده ای احتیاج دارد، زیرا من آهسته اما پی در پی حرکت خواهم کرد. و هر قسمت بر اساس قسمت قبلی ساخته می شود، بنابراین واقعاً به کار با من بروید.
تمام آنچه که من در این مرحله انجام داده ام این است که سعی در معرفی کامل مفهوم پارادایم ها و ضرورت بررسی واقعی پارادایم های خود در صورت ایجاد پیشرفت های کوانتومی در زندگی و سازمان ها دارم. ما همچنین این معضلات را بررسی کرده ایم تا از عواقب پارادایم ناقص نسبی قدیمی آگاه شویم. من می خواهم و یک الگوی ارائه می دهم. اگر آن را به طور کامل بررسی کنید، این یک نظریه جدید مدیریت است. این همه معضلات را برطرف خواهد کرد. اگر به درستی درک و به معنای واقعی کلمه استفاده شود، این معضلات حل می شود. اکنون، این حرفهای زیادی است، اعتراف می کنم “به درستی درک شده و به کار رفته است”.
اما بیایید ابتدا روی قسمت اول، درک مطلب کار کنیم. اکنون استعاره ای که می خواهم استفاده کنم مربوط به قطب نما است. من آن را دوست دارم زیرا من قطب نما را به سمت شمال می کشم. به عبارت دیگر، اصل یک واقعیت عینی است. ببینید، یک اصل چیزی است که خارجی است، یک ارزش درونی است. یک اصل عینی است. یک مقدار ذهنی است. ما دوست داریم ارزشهایمان البته مطابق با اصول باشد.
بنابراین اغلب اوقات می توانیم از کلمات مترادف استفاده کنیم. اما من پیشنهاد می کنم که مفهوم شمال واقعی وجود واقعیتی عینی، قطب مغناطیسی وجود دارد که به ناچار، مهم نیست که قطب نما کجا قرار می گیرد، به آنجا اشاره می کند، مفهوم رهبری مبتنی بر اصل است. من می خواهم چند دلیل برای شما بیان کنم که چرا پیشنهاد می کنم قطب نما یا رهبری با محوریت اصلی ایده ای است که زمان آن فرا رسیده است. من دوست دارم چهار تا از آنها را بدهم. در مورد هر یک از آنها به دقت فکر کنید.
بگذارید ابتدا این س youال را از شما بپرسم. دنیای امروز، اگر بخواهید درباره آن و همه آنچه اتفاق می افتد فکر کنید، آیا آن را مانند یک آزادراه یا یک بیابان توصیف می کنید؟ کدام یک مناسب ترین توصیف است؟
مخاطبان: بیابان
استفان آر. کووی: چرا؟ چرا این سیستم آزادراه نیست؟
مخاطب: میزان تغییر
استفان آر. کووی: بسیار خوب، میزان تغییر. و اگر این سیستم آزادراه بود، معنای آن چیست؟
مخاطب: سازمان یافته… قابل پیش بینی تر… کمتر قابل پیش بینی
Stephen R. Covey: خوب، تغییر بسیار پویا و ثابت است و سرعت آن در حال افزایش است که دستیابی به آن برای آینده بسیار سخت است. موافقت نمی کنید؟
منظور من این است که فکر می کنم تقریباً بیانگر شوک آینده است. به سختی می توانستید کنار بیایید. بسیار سریع و پیچیده است و در همه سطوح مختلف وجود داشته است و مشکلات و مسائلی که از همه این تغییرات بوجود می آیند ما را پرتاب می کنند، نهادهای ما را می اندازند. ببینید، سیستم آزادراه بزرگراهی کاملاً تثبیت شده با الگوها و نقشه است.
و شما می دانید که اگر من به اینجا بروم پس به اینجا خواهم رسید. اما در دنیای تجارت، در دنیای سازمان ها این را نمی دانید. مدل قدیمی، مدل برنامه ریزی استراتژیک تنظیم اهداف بلند مدت و برنامه های استراتژیک برای دستیابی به این اهداف.
این تقریباً باید سالانه به دلیل پویایی که در بازار اتفاق می افتد، نوشته شود. اکنون مفهوم قطب نما فارغ از آنچه در بیابان و در جهان اتفاق می افتد، چیزی ثابت و قابل اعتماد خواهید داشت. چیزی که اساساً کمتر تغییر کرده است.
وقتی مردم چیزی غیرقابل تغییر داشته باشند که عمیقاً آن را بخرند، می توانند با تغییر زندگی کنند. در حقیقت، آنها با تغییر پیشرفت می کنند و اگر در فضای رقابتی باشند واقعاً رشد می کنند. از آنجا که دیگران ممکن است بسیار معتاد باشند و حتی با الگوی سنگین آنچه شما ممکن است نقشه آزادراه ها را خط مشی ها، رویه ها و موارد دیگر بدانید وسواس دارند.
و بوروکراسی سنگین که مردم را به خود وابسته می کند، به طوری که آنها نمی توانند سازگار و انعطاف پذیر باشند.
Rosabeth Kanter، سردبیر، به عنوان سردبیر Harvard Business Review منصوب شد و کارهای زیادی را در زمینه شرکت ها و سازمان های آینده انجام داده است که واقعاً کارآفرینانه و مبتکر هستند و بر آنچه که چهار سیستم عامل اصلی می نامد تمرکز می کند: تمرکز، انعطاف پذیر، سریع و دوستانه بودن. و او می گوید تنها سازمانهایی که دارای ویژگیهای اساسی باشند که ما بتوانیم آنها را اصول بنامیم در آینده زنده می مانند، دوام اقتصادی خود را حفظ می کنند. بنابراین من پیشنهاد می کنم که این اولین دلیل این باشد که قطب نما استعاره ای قدرتمند از رهبری با محوریت اصلی است.

این باعث می شود افراد وابسته نباشند. آنها را می سازد تا بتوانند ظرفیت های خود را توسعه دهند. اما این وارد دلیل دوم می شود. درست به عنوان نوعی مخفف برای کمک به یادآوری این چهار دلیل که همه ما را با C شروع خواهیم کرد. همه آنها با C مانند کلمه Compass شروع می شوند. بنابراین، اولین تغییر است. مورد دوم که ما نیز مختصراً به شرح مسابقه وی پرداختیم.
سوم ظرفیت است. می بینید که تعداد بسیار کمی از افراد واقعاً از ظرفیت کامل خود استفاده می کنند. من فکر می کنم هرچه افراد بیشتر به سمت مسئولیت های بالاتر پیش بروند، از ظرفیت های آنها بیشتر استفاده می شود. اما اکثریت قریب به اتفاق نیروی کار سیلندرهای زیادی در موتورهای خود داشتند که از آنها استفاده نمی شود. آیا شما با این موافق نیستید؟
من به هرجایی که می روم از مخاطبان می پرسم آیا شما با این موضوع موافق هستید که اکثریت قریب به اتفاق نیروی کار دارای خلاقیت، تدبیر و ابتکار بسیار بیشتری از آنچه شغل فعلی آنها اجازه می دهد یا نیاز ندارد، هستید. و همه آنها موافق هستند. تقریباً جهانی است. سپس از آنها پرسیدم آیا این هدر رفتن زیاد منابع نیست؟ برای استفاده از این منبع چه کاری می توان انجام داد؟ به طوری که شما واقعاً می توانید به آن ظرفیت های خلاقانه و زیرک و هوشمندانه در همه برسید.
این قسمت S را کامل می کند. لطفاً این کاست را به سرعت به جلو منتقل کنید، سپس آن را برگردانید و با Side B ادامه دهید.

تصویر ناصر امامی میبدی

ناصر امامی میبدی

کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی
مسلط به زبان انگلیسی و IT
سابقه مدیریت در شرکتهای خصوصی و دولتی

به اشتراک گذاری
تلگرام
واتساپ
ایمیل

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *