جلسه بیست و هفتم ـ بیان اجبار قوی با Must و Have to

برای بیان اجبار و ضرورت قوی در زبان انگلیسی از must و have to استفاده می شود. تفاوت موجود در نوع این دو فعل است که اولی یک فعل ناقص کمکی(Modal) می باشد در حالی که have to یک فعل اصلی است و تابع قواعد گرامری افعال اصلی می باشد.

توجه: فعل have to بر خلاف must که فقط به آینده معطوف است، می تواند وجود یک اجبار یا ضرورت در زمان گذشته را نیز بیان نماید. همچنین have to می تواند خود با با سایر مُدالها نیز به کار رفته و مفهوم اجبار در آینده را نیز بیان کند. همچنین این فعل می تواند در زمان ماضی نقلی(حال کامل) صرف شود و مفهوم وجود ضرورت و اجبار در گذشته را بیان کند که تا زمان حال ادامه یافته است. به مثالهای زیر توجه نمایید:

تذکر: همانطور که گفتیم، فعل have to از نظر گرامری یک فعل اصلی می باشد. یعنی برای سؤالی کردن آن در زمان حال از افعال کمکی Do و Does و برای منفی کردن آن از don’t و doesn’t استفاده می شود. در زمان گذشته ساده برای سؤالی کردن و منفی کردن فعل have to به ترتیب از Did و didn’t استفاده می گردد.

ضمناً فعل have to نیز مانند فعل have در زمان حال ساده برای سوم شخص مفرد به شکل has to به کار می رود.